เมื่อวันเสาร์ ปากจูบธรณีไป =_= เพราะรถล้ม ถ้าเลือกขับรถยนต์ตอนแรก
เรื่องบ้าบอแบบนี้คงไม่เกิด ซีกขวาร้าวไปหมดบิดตัวไม่ได้ แถมคันหลังยังเกาไม่ได้
ตอนนี้พอจะหัวเราะออกได้ แต่เข่าแม่งบวมเขียวน่ากลับฉิบ มาเป็นตอนหน้าหนาวอีก
แล้วเมื่อไรจะหายวะนั่น เจ็บและจุก แต่ก็ต้องถ่อสังขารไปเรียนพิเศษต่อ
ไปได้ในสภาพแบบนั้น สภาพตัวเปื้อนๆเหมือนพึ่งผ่านตีนคนมาไม่ต่ำกว่าสิบคน
พี่ชายยังทำหน้าเหรอหราประมาณว่า อะไรของเอ็ง 55+ ปั่นจักรยานไปห่างจากบ้าน
ประมาณ 1 กิโลได้ เข้าใจกับคำว่าขาลงจริงๆ
จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนอกจากจะมีคนสงสารสมเพศเวทนาแล้ว ยังมีพวกซ้ำเติมเจ็บๆ!
ยังไงก็ก้มกราบงามๆอย่างขอบพระคุณ อย่างน้อยกุก็ยังไม่ตายเว้ย!
วันนี้กำลังจะฟุ้งซ่าน มันหงุดหงิดเพราะเจ็บตัวเลยรื้อห้อง (มันยังจะสร้างภาระให้ตัวเอง)
จริงๆจะหาเศษผ้าที่ยังเหลือจากงานทำ handmade จะมาทำกล่องใส่เค้ก
ร่างกายไม่พร้อมแต่ใจมันอยากทำนี่หว่า 55 ไปเจอมือถือ วิวัฒนาการมือถือที่เคยใช้
จริงๆแล้วเป็นพวกที่โลเทคอย่างมากมาย เพราะไม่ค่อยมีคนจะคบด้วย (อาภัพจิงกู)
เรื่องมือถือเลยไม่ค่อยจะใส่ใจเท่าไร แค่มันกดรับได้ก็ดีเยี่ยมละ คิดแค่นั้นล่ะ
เห็นคนอื่นๆมี BB ไอโฟน อยากมีมั่ง แต่จะเอามาทำอะไรวะ 555 ไม่ได้ตามกระแส
นะ จริงๆนี่มันคือคำแก้ตัวของพวกไม่มีเงินเท่านั้นล่ะวะ 555
เห็นอีเครื่องใหญ่ๆ Motorola มั้ย สมัยนั้นหมื่นแปดนะคะขอบอก! ถ้ามาสมัยนี้
เพิ่มเงินอีกหน่อยคงได้ไอโฟนแล้ว ก๊ากก! หลังจากยุคบุกเบิกมือถือไป ราคามือถือ
ก็อ่อนแรงลงเรื่อยๆ เราก็ใช้ของโคตรถูกมาเรื่อยๆ 555+ บางคนมาขอยืมมือถือเราโทร
พอเราส่งให้ทำหน้าแบบตกใจก็มีนะ แบบว่าโห ใช้ของแบบนี้เหรอ!
เนี่ยล่ะทำเค้กไว้ เหลือแต่ทำกล่อง เนื่องในวันเกิด Die เค้า =_= ไม่ใช่หรอก
จริงๆทำเพราะอยากทำแค่นั้น ช่วงนี้ต้องเก็บห้องและรื้อเอาสิ่งที่จะทิ้งไปทิ้ง
ผ่านมาหลายปีแล้วที่อัพบล็อคช่วงจะใกล้จะวันเกิด Die แล้วก็ช่วงจะหมดปี
เราพูดทุกครั้งว่าอยากให้ผ่านปีนี้ไปไวๆ เราได้แต่หวังว่าปีใหม่มันจะเป็นปีที่ดี
เอาเข้าจริงๆ มันไม่มีอะไรที่ดีไปหมดทุกอย่างหรอก แต่ละปีผ่านไปกับความรู้สึกมากมาย
มิตรภาพใหม่ๆ มีบ้างเข้ามาและผ่านไป มีบ้างที่ยังคงอยู่ และมีบ้างอีกล่ะ
ที่คนที่เคยสนิทและไว้ใจ กลับเป็นคนที่พูดจาทำร้ายน้ำใจเราได้อย่างเจ็บแสบที่สุด
เคยพูดคุยกับคุณพ่อเรื่องการคบเพื่อน หรือคบใครก็ตาม คนเรามันเปลี่ยนแปลงได้ตลอด
เวลาสินะ พ่อก็ได้แต่พูดว่า มันไม่มีใครเหมือนเดิมไปได้ตลอดหรอก อยู่ที่ว่าจะเปลี่ยน
ไปในทางที่ดี หรือแย่ลง พ่อบอกว่าถ้าเรื่องบางเรื่องมันเหนื่อยขนาดนั้นก็หยุดเถอะ
จะการคบเพื่อนหรืออะไรก็ตามแต่ กลับมารักตัวเองมากๆได้แล้ว
นาฬิกาน่ะหัดมองมันซะบ้าง 55+ เพราะเราตามใจตัวเองมากจริงๆล่ะ ทำไรไม่ค่อยจะสน
เวลาจนสภาพร่างกายมันทรุดโทรมลง
บางครั้งเราเห็นใครสักคนอ่อนแอ เราก็อยากจะแมน โชว์ว่าเราเนี่ยเป็นที่พึ่งได้นะ
ปรึกษามาได้ทุกเรื่องเลย เราพร้อมจะช่วยทุกอย่าง บางครั้งก็คาดหวังนะ ว่าเราทำแบบนี้
เราฟังเธอนะ แต่ทีเรามีปัญหาล่ะ ทำไมเธอไม่ฟังเราบ้าง หรือว่าคำพูดของเรามันไม่น่าฟัง
และเพราะไอ้ท่าทางเงียบๆของเรามันดูเหมือนไม่สู้คนงั้นเหรอ ที่จะต้องมาใช้คำพูดที่กดขี่
ข่มเหงน้ำใจกันขนาดนั้น
และกับความสัมพันธ์แปลกๆของใครบางคนน่ะ ต้องโทษที่การหาเรื่องของเราล่ะที่ไปเสือก
เสือกอยากรู้อยากเห็นจนตัวเองเจ็บ จริงๆจะอยู่เฉยๆ ทำซื่อบื้อ สะเหร่อๆเหมือนเดิม
ซะก็สิ้นเรื่อง มันอาจจะไม่เจ็บแบบนี้ แต่ดีอย่างล่ะ เจ็บๆน่ะดีแล้ว เจ็บให้มากๆมันจะได้ชิน
ไปเจอเรื่องอะไรแย่ๆมา มันจะได้ไม่สะเทือน
พล่ามเรื่องไร้สาระประจำ เหตุผลในการสร้างบล็อคมันคืออะไร หาที่อยู่กับ Die นี่55+
เราเคยไปอ่านบล็อคของคนๆหนึ่ง เค้าบอกว่าการจะเป็นบล็อคเกอร์ ยิ่งเราเขียนอะไรลง
ในบล็อคมากเท่าไร เราจะสูญเสียความเป็นตัวเองมากเท่านั้น...=_= เหรอ??
ไม่รู้นะ เพราะเราก็ยังเป็นเราเหมือนเดิม เฮดบล็อคเป็นยังไง นั่นล่ะตัวตนที่แท้จริง
กับพวกที่ไม่ลึกซึ้ง คอยจะหัวเราะแต่ในสิ่งที่เราทำน่ะ ยังไงก็ขอบคุณนะ
อย่างน้อยที่พวกคุณหัวเราะ ก็เพราะพวกคุณเข้ามาดู เลยหาเรื่องหัวเราะได้ใช่ป่ะ
*-*-*
ถ้าให้พูดเรื่อง Die จริงอยู่ถึงมันจะหน้าหม้อ กิตติศักดิ์เลื่องลือไปไกลโพ้นในเรื่องแปลกๆ
แต่ยังไงก็ยังรักมันอยู่ดี มันอาจจะเป็นเพียงคนเดียวที่ทำให้รู้ว่า ต่อให้เจ็บแค่ไหน
ก็ให้อภัยมันได้อยู่ดี 55+
ช่วงนี้ขอพักใจอยู่กับพี่ Kyo สักพัก
วันเกิด Die ทำไรให้ดี ทำแบบเดิมล่ะนะ...อืม...คิดไม่ออกเพราะยังเจ็บ
เข่าบวมแขนบวม ใกล้ๆนมก็บวม ยังกับจะมีนมเพิ่มมาอีกเต้าล่ะ ก๊ากก
เจอกันวันเกิดพี่ Die อีกรอบ จะมาอัพยาวๆให้อ้วก ขอโทษเพื่อนที่ไม่มีเวลา
เขียนบล็อคเป็นภาษาอังกฤษนะ อย่าโกรธล่ะ ช่วงนี้จิตป่วงสมองบ้าบอ
แถมตัวโง่ก็กินสมองไปเยอะเลย ขอตัวไปนอนเลียแผลต่อก่อน แผล่บๆ~
ทิ้งท้าย~
Die!!!!! ฮาดี แต่จะร้องไห้แล้วว่ะ 55+
No comments:
Post a Comment