u_u

อะไรมันจะดีไปกว่า การได้ทำให้พ่อแม่ภูมิใจ...สิ่งหนึ่งที่รู้สึกและรับรู้ด้วยใจ ก็คือความรักของครอบครัวนี่ล่ะ ที่เป็นความรักจริงๆไม่มีข้อแม้และสิ่งตอบแทน โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนที่จะชื่นชมคนที่รักครอบครัวมากๆ...อย่างพี่ไดก็เช่นเดียวกัน ฮุฮิ...

ตอนนี้มานั่งเขียนไดอารี่ ก็เลยคิดว่าอัพบล็อคสักหน่อยดีกว่า ตั้งแต่ที่มาเรียนเราได้เจอคนหลายประเภทขึ้น...คนโอ้อวด ไม่มีสัมมาคาราวะ พวกที่ตามกระแส หรือแม้แต่พวกที่ไม่ได้รู้จักตัวเองเลยแม้แต่นิด จริงๆคุณแม่จะสอนเราตลอดว่าอย่าตัดสินผู้อื่น แต่...บางอย่างมันไม่จำเป็นต้องตัดสิน คำตอบมันก็มีอยู่ตรงหน้าอยู่แล้วน่ะนะ (หึๆ) พวกประเภทที่เวลาเราพูดอะไรไปแล้วชอบขัด...เชื่อป่ะเรายังได้เจออีก 55 จนความรู้สึกเราคิดในใจว่า กุจะไม่พูดกับมึงอีกละ นิสัยเหมือนเพื่อนกุจริงๆ มีอย่างที่ไหนคนเรา พอพูดไปก็ขัดๆ เค้าคิดว่าเค้าเจ๋งมั้ง ทำอะไรก็คงถูกไปหมด =A= ช่างเป็นคนที่ไม่มีความอ่อนน้อมถ่อมตนเลยจริงๆน้า~ เราน่ะถือว่าฝึกความอดทนไปได้อีกขั้น เพราะเราสามารถอยู่ได้กับไอ้พวกที่เราพูดๆมา จริงๆเราก็ไม่ใช่คนดีเท่าไรหรอก แต่เราก็เลือกที่จะไม่พูดให้ใครเค้าเสียความรู้สึก และพยายามหลีกเลี่ยงว่าสิ่งที่เรารู้สึกไม่สบายใจ เราจะไม่พูดและไม่ทำให้เขาไม่สบายใจเด็ดขาด...หืมม การใช้ชีวิตนี่ มันก็เหมือนการเรียนรู้ตลอดชีวิตด้วยล่ะนะ มิตรภาพที่...ต้องเสาะหาไปเรื่อยๆ มันก็มีทั้งจริงใจ และไม่จริงใจ คนเรามันต้องดูกันนานๆล่ะนะ...

คิดถึงแมวเหมือนกัน เพื่อนสาวที่ส่งข่าวมาให้ตลอดเวลา 55 เป็นคนเดียวเลยมั้งเนี่ยที่เรารู้สึกว่าเค้าเป็นเพื่อนที่น่ารัก และจริงใจดี ขอบใจมากมายกับความจริงใจ ฮุฮิ คิดถึงๆ ไว้กลับไปจะไปหา วันนี้พอแค่นี้ก่อน