เหตุเกิดจากความรัก

หนังสือเกี่ยวกับความรักที่ได้มาเมื่อตอนวันเกิดปีที่แล้ว...จากคุณแม่

กลับมาเปิดอ่านอีกครั้งกับหน้าที่เราคั่นมันเอาไว้...อืม....

ลืมด้วยซ้ำว่าคั่นไว้ทำไม แต่พอมาอ่านก็เข้าใจได้ทันที

ขอหยิบยกเอาหน้าที่คั่นมาเอ่ยถึง 2 บท...เราว่าหนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ให้กำลังใจ

แล้วก็ให้ข้อคิดเรื่องความรักที่ดีมากๆเลยล่ะ...



ความรัก...ไม่ควรจะเป็นเรื่องที่ยากเย็นขนาดนั้น

การที่เรารักใครคนหนึ่งและใครคนนั้นก็รักเรา

ไม่ว่าจะต้องพบเจอกับอุปสรรคขวากหนามที่เลวร้ายแค่ไหน

เราทั้งคู่ก็จะฝ่าฟันมันไปด้วยกันได้

โดยไม่รู้สึกสักครั้งว่า...มันยาก


แต่การที่เรารักใครคนหนึ่งแต่ใครคนนั้นหาได้รักเราไม่

ถึงแม้จะไม่มีอุปสรรคอะไรเลย

แต่เราก็จะรู้สึกเหนื่อยและล้าอยู่ตลอดเวลาอย่างไร้เหตุผล


ลองนึกภาพของถนนสองฝั่ง

หากมันจะเชื่อมต่อถึงกันได้ก็คงต้องมีสะพานมาเชื่อม

แต่หากเราคือคนที่ต้องเพียรพยายามสร้างสะพานอยู่ฝ่ายเดียว

โดยที่ใครอีกคนไม่คิดที่จะเชื่อมมาหาเราครึ่งทาง

ถนนทั้งสองฝั่งก็คงไม่มีวันจะเชื่อมถึงกันได้สำเร็จ

เพราะเราอาจะต้องตายไปก่อน...ที่สะพานไปถึงเขา



หากความรักครั้งนี้เป็นความรักที่แท้จริง

ป่านนี้เราคงได้รับรู้รสชาติของความสุขไปนานแล้ว

แต่เพราะว่ามันไม่ใช่...

เราถึงยังคงต้องเหนื่อยล้าและสิ้นหวังอยู่แบบนี้


ความรักทีี่แท้จริง...ย่อมดำเนินไปตามวิถีทางของมันเอง

และดำรงอยู่ได้...ด้วยอำนาจและพลังของมันเอง

เมื่อวันใดที่คุณได้พบกับใครคนนั้นที่รักคุณจริงๆ

คุณคงเข้าใจถึงความสวยงามอันนั้น


ส่วนสะพานรักครั้งนี้...ก็ควรปล่อยให้มันสิ้นสุดไปตามที่มันควรจะเป็น


ทิ้งมันเสียเถอะ...สะพานนี้


อย่าสร้างต่อไปเลย...เมื่อมันไม่มีจุดหมายปลายทาง


♥ ♥ ♥

การได้คบกับใครสักคน...ไม่ได้ช่วยทำให้เราหายเหงาเลยจริงๆ

ถ้าหากว่าใครคนนั้นไม่ใช่คนที่รักเรา

คุณเชื่อฉันไหม


แท้จริงแล้วมันคือการหาเรื่องใส่ตัวชัดๆ

เราอยู่ของเราดีๆ ทำไมต้องไปหาคนมาทำให้เรากลุ้ม ทำให้เรารอ้งไห้

ถึงแม้ไม่มีใครมาบอกรัก...

แต่มันก็ยังดีกว่าการที่เราต้องมานั่งฟังคำว่า "รัก" ที่ไร้สาระ

ที่ใครบางคนแค่พูดโกหกออกมา เพื่อให้เราหุบปากเลิกบ่นเสียที

"ความรักไม่น่าจะเป็นเรื่องที่เราต้องพยายามขนาดนั้นไม่ใช่หรือ"

นั่นคือสิ่งที่ฉันถามตัวเอง หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยกับการตามดึงรั้งตอแยใครคนหนึ่งเต็มทน


ถ้าคุณกำลังรู้สึกเหนื่อย

กับการสร้างเรื่องราวรัก (ปลอมๆ) ให้กับชีวิตตัวเอง

แนะนำให้กลับไปเหงาอีกครั้งหนึ่งเถอะ

เพราะสิ่งที่คุณกำลังทำอยู่มันไม่ใช่ทางแก้ไข


ความเหงาไม่ใช่ตัวร้ายทำลายชีวิตของคุณ

แต่มันคือเรื่องธรรมดาๆ ที่คนทุกคนต้องเจอ


คนที่จะช่วยให้คุณหายเหงาได้

ต้องไม่ใช่คนที่คุณไปวิ่งตามหาและลากเขามา

แต่ต้องเป็นคนที่เดินทางมาตามหาคุณด้วยตัวเขาเอง


อยู่คนเดียวแล้วดูแลหัวใจตัวเองไว้ดีกว่า

เวลาที่คู่แท้เดินทางมา...หัวใจคุณจะได้ไม่บอบช้ำจนเกินไป

ที่จะเริ่มต้นความรักที่สวยงาม...กับเขา


.♥.♥.♥.♥.♥.



เฮ้อ~ เหนื่อยจัง 55 ความรู้สึก กับหัวใจเนี่ย ทำให้คนเป็นได้ขนาดนี้เลย

แต่ก็มีสิ่งดีๆเข้ามาบ้างล่ะนะ ถึงแม้มันจะน้อยกว่าความทุกข์ก็ตามที

....เมื่อไม่กี่ชั่วโมงพึ่งนั่งหัวเราะเป็นบ้ากับเพื่อน มาตอนนี้กำลังจะร้องไห้แล้วนี่สิ

T_T หัวเราะมากเกินไป ได้ร้องไห้ทุกที เอาเข้าปาย~ เฮ้อ~