v<(^_^)>v

วันนี้เริ่มต้นเรียนการใช้โปรแกรม Nuendo 555+ สนุก ตอนนี้เริ่มแต่งเพลงไปได้แล้วครึ่งหนึ่ง

ส่วนของเก่าที่เคยแต่งค้างไว้ มาคราวนี้คงได้เริ่มสานต่อแบบจริงๆจังๆล่ะ ทำอะไรเลาะแหละมานาน

คงถึงเวลาเอาจริงสักที เมื่อคืนกว่าจะได้นอนหกโมงเช้า =_= ไม่มีสมาธิเลยจริง ทำไมเวลาเราจะเริ่มทำงาน

มันเหมือนจะมีมารมาผจญจริงๆ ไม่มีเสียงรบกวนก็ต้องมีเสียงใครบางคนแหกปากขึ้น...

เออ...ห้องของเรามันไม่ใช่ห้องเก็บเสียงด้วยสิ อยากได้ความสงบ ในขณะที่อยากทำงานก็อยากเล่นเกมส์ไปด้วย

เลือกสักอย่างไม่ได้หรอก ต้องทำพร้อมๆกันไปมันถึงทำได้ดี 555+


แต่ว่าตอนนี้คิดถึงใครบางคนน่ะ...และดูเหมือนเค้าจะไม่คิดถึงเราเลยนี่สิ สรุปก็คิดอะไรฝ่ายเดียวอีกแล้ว

เฮ้อ~ เอาเถอะ ความห่วงใยของเรา ส่งผ่านไปถึงเขาได้บ้างสักนิดก็คงดี แต่ก็นะเค้าคงจะไม่รู้สึกอยู่ดี

พอคิดถึงมันก็เหงา...อยากแต่งเพลงแบบเศร้าๆ เหงาๆ แต่ทำไมมันออกมาเป็นสดใสได้ =_=

เอาให้พี่ฟังมันก็หัวเราะน่ะนะ นั่งมองหน้ากันแล้วก็ยิ้ม ตลกอ่ะ เอาเถอะ วันนี้ก็เป็นวันเริ่มต้นของสิ่งดีๆอีกวัน


เมื่อคืนนอนน้อยแต่ต้องตื่นเร็ว ช่วงสะลึมสะลือเรารู้สึกเหมือนเห็นตุ๊กตามันเคลื่อนไหวได้ O_O

คงเป็นอาการของคนนอนน้อยล่ะนะ 555+