...





มันเหมือนกับสิ่งที่เฝ้าถามอยู่ในใจตลอดเวลา ในที่สุดก็ได้คำตอบเสียที...

คำตอบที่ในใจก็รู้ๆว่าจะออกมาเป็นอะไร...ถึงแม้คำตอบนั้นอาจจะยังไม่ใช่ร้อยเปอร์เซ็น

แต่ทำไมกันนะ เราถึงได้เชื่อ...หรืออาจเป็นเพราะเราอยากจะเชื่อ และอยากจะให้มันเป็นจริง

เพียงเพื่อเราจะได้เจ็บปวด และมีข้ออ้างให้กับตัวเองที่จะหยุดรักเขา...

ความสุขของเรามันก็คงจะเป็นการแอบรักคนที่ไม่มีตัวตน และจมปลักอยู่กับสิ่งเหล่านั้น

รวมทั้งมโนภาพหลอกๆที่เราสร้างขึ้นมาอย่างมีความสุข...

ถ้านั่นมันคือความสุข แต่มันคือสิ่งที่หลอกลวงเรามาโดยตลอด เราควรจะก้าวออกมาจากจุดตรงนั้นดีมั้ย...

เฝ้ามองรอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้มของตัวเองมานานแสนนาน และก็รู้ว่ามันไม่มีวันเป็นรอยยิ้มของเราเพียงคนเดียวได้

ทั้งๆที่รู้อย่างงั้น แต่มันก็ยากที่ยอมรับความจริงเหลือเกิน...ทำไมช่วงนี้มีเรื่องมากมายถาโถมให้เรารู้สึกอ่อนแอได้ขนาดนี้กันนะ

อยากให้ความรู้สึกเหล่านี้หายไปไวๆจริงๆ แต่จะอีกนานแค่ไหนกันนะกับความทุกข์นี้...

2 comments:

Anonymous said...

T-T รู้สึกแย่ไปด้วยเลยไม่รู้จะทำยังไงดี

อยากร้องไห้จริง ๆ เลย ทำยังไงนะที่จะทำให้น้องสาวหายเจ็บแบบนี้

มันเป็นอะไรที่แย่มาก ๆ ในความรู้สึก มันจุกอกไปหมดสำหรับพี่นัท

ไม่ได้เจ็บปวดกับเรื่องที่รู้มา แต่เจ็บที่เห็นน้องเจ็บ

น้องพิ เดี๋ยวมันจะผ่านไปนะ มันอาจจะเป็นแค่เรื่องเล่าลือ ข่าวโคมลอย

ที่มันมีมานานแล้วก็ได้นะ พี่ันัทคิดแบบนี้

ตั้งแต่ที่พี่นัทรู้จักน้องพิมา พี่นัทเห็นมาตลอดว่าน้องพิรักคน ๆ นี้

มากมายแค่ไหน แล้วเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นอะไรที่มันบาดตาบาดใจ

พี่นัทก็ยังคอยบอกน้องพิว่ามันก็เป็นแค่รูปเองนะ อะไรแบบนี้

ครั้งนี้เองก็เหมือนกัน พี่นัทก็ยังไม่ค่อยจะเชื่ออยู่ดีว่ามันเป็นเรื่องจริงร้อยเปอร์เซ็น พี่นัทก็ยังอยากจะแน่ใจอยู่ดี และจะต้องรู้ให้ได้เลยว่ามันจริง

หรือไม่จริง แต่พี่นัทน่ะ ก็จะไม่บอกให้น้องพิหวังอะไรกับผู้ชายคนนี้แล้ว

แหละ เพราะน้องพิเจ็บมามากพอแล้วกับคน ๆ นี้ ให้เค้าอยู่ในความทรงจำ

ที่อยู่ลึก ๆ ในใจของเราก็พอ น้องพิจะได้ไม่เจ็บอีก ส่วนวันนี้และเวลานี้

ณ. ปัจจุบันนี้ พี่ันัทบอกได้แค่ว่า วันนี้เราอาจจะอ่อนแอ เจ็บปวด

เหนื่อยและล้า และเมื่อเราผ่านมันไปได้ ในวันต่อไปเราจะเข้มแข็งขึ้นกว่านี้

และเมื่อเจอกับเหตุการณ์อะไรที่เหมือนกับครั้งนี้ในวันข้างหน้า

มันจะทำให้เรามองย้อนกลับมาตรงนี้ แล้วเราจะบอกตัวเองได้ว่า

ครั้งก่อนเรายังผ่านมันมาได้เลย

กับครั้งหน้ามันสบายมากเลยที่จะผ่านมันไปได้อีกครั้ง น้องพิว่าจริงมั้ย?

ถ้ามันเหนื่อย ก็นั่งพักนะ แต่อย่าหยุดแค่จุดนั้น หายเหนื่อยเมื่อไหร่

ค่อยเดินใหม่

ไปให้ถึงสิ่งที่เราฝัน และคว้ามันไว้ให้ได้ หนทางมันอาจจะไม่เรียบง่าย

ไปตลอดทาง มันอาจจะมีอุปสรรคมากมาย ที่คอยบั่นทอนจิตใจของเรา

แต่ให้เรามองสิ่งเหล่านั้นเป็นเหมือนบททดสอบ เพราะสิ่งเหล่านั้น

มันจะทำให้เราแกร่งขึ้นทีละนิด ๆ เหมือนกับกรวดก้อนหนึ่ง มันจะต้องเจอกับ

อะไรมากมาย สารพัด ทั้งการเจียรนัย การขัดสี แล้ววิธีการต่าง ๆ จนมัน

กลายเป็นเพชรที่มีราคาแพง ชีวิตคนเรามันก็เป็นแบบนี้แหละนะ

พี่นัทอยู่ตรงนี้ อาจจะทำอะไรไม่ได้มากมายเท่ากับความคิด ถ้าอยู่ด้วยใกล้ๆ

ก็คงจะเข้าไปนั่งใกล้ ๆ และปลอบน้องสาว แต่ถึงจะทำอะไรไม่ได้มากมายน

ตรงจุดนี้ ยังไงก็อยากจะบอกว่ากำลังใจมีให้น้องสาวไม่มีวันหมดนะ

ต้องการมันเมื่อไหร่ ก็มานะ มาตรงจุดนี้ มันจะมีให้น้องพิเสอมและตลอดไป

เข้มแข็งนะจ๊ะ ^-^

Anonymous said...

น้องพิ เข้าไปฟังเพลงในบล๊อคพี่นัทนะจ๊ะ

ถ้าว่าง เพลงนี้ให้น้องพิ