
มันเหมือนกับสิ่งที่เฝ้าถามอยู่ในใจตลอดเวลา ในที่สุดก็ได้คำตอบเสียที...
คำตอบที่ในใจก็รู้ๆว่าจะออกมาเป็นอะไร...ถึงแม้คำตอบนั้นอาจจะยังไม่ใช่ร้อยเปอร์เซ็น
แต่ทำไมกันนะ เราถึงได้เชื่อ...หรืออาจเป็นเพราะเราอยากจะเชื่อ และอยากจะให้มันเป็นจริง
เพียงเพื่อเราจะได้เจ็บปวด และมีข้ออ้างให้กับตัวเองที่จะหยุดรักเขา...
ความสุขของเรามันก็คงจะเป็นการแอบรักคนที่ไม่มีตัวตน และจมปลักอยู่กับสิ่งเหล่านั้น
รวมทั้งมโนภาพหลอกๆที่เราสร้างขึ้นมาอย่างมีความสุข...
ถ้านั่นมันคือความสุข แต่มันคือสิ่งที่หลอกลวงเรามาโดยตลอด เราควรจะก้าวออกมาจากจุดตรงนั้นดีมั้ย...
เฝ้ามองรอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้มของตัวเองมานานแสนนาน และก็รู้ว่ามันไม่มีวันเป็นรอยยิ้มของเราเพียงคนเดียวได้
ทั้งๆที่รู้อย่างงั้น แต่มันก็ยากที่ยอมรับความจริงเหลือเกิน...ทำไมช่วงนี้มีเรื่องมากมายถาโถมให้เรารู้สึกอ่อนแอได้ขนาดนี้กันนะ
อยากให้ความรู้สึกเหล่านี้หายไปไวๆจริงๆ แต่จะอีกนานแค่ไหนกันนะกับความทุกข์นี้...
2 comments:
T-T รู้สึกแย่ไปด้วยเลยไม่รู้จะทำยังไงดี
อยากร้องไห้จริง ๆ เลย ทำยังไงนะที่จะทำให้น้องสาวหายเจ็บแบบนี้
มันเป็นอะไรที่แย่มาก ๆ ในความรู้สึก มันจุกอกไปหมดสำหรับพี่นัท
ไม่ได้เจ็บปวดกับเรื่องที่รู้มา แต่เจ็บที่เห็นน้องเจ็บ
น้องพิ เดี๋ยวมันจะผ่านไปนะ มันอาจจะเป็นแค่เรื่องเล่าลือ ข่าวโคมลอย
ที่มันมีมานานแล้วก็ได้นะ พี่ันัทคิดแบบนี้
ตั้งแต่ที่พี่นัทรู้จักน้องพิมา พี่นัทเห็นมาตลอดว่าน้องพิรักคน ๆ นี้
มากมายแค่ไหน แล้วเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นอะไรที่มันบาดตาบาดใจ
พี่นัทก็ยังคอยบอกน้องพิว่ามันก็เป็นแค่รูปเองนะ อะไรแบบนี้
ครั้งนี้เองก็เหมือนกัน พี่นัทก็ยังไม่ค่อยจะเชื่ออยู่ดีว่ามันเป็นเรื่องจริงร้อยเปอร์เซ็น พี่นัทก็ยังอยากจะแน่ใจอยู่ดี และจะต้องรู้ให้ได้เลยว่ามันจริง
หรือไม่จริง แต่พี่นัทน่ะ ก็จะไม่บอกให้น้องพิหวังอะไรกับผู้ชายคนนี้แล้ว
แหละ เพราะน้องพิเจ็บมามากพอแล้วกับคน ๆ นี้ ให้เค้าอยู่ในความทรงจำ
ที่อยู่ลึก ๆ ในใจของเราก็พอ น้องพิจะได้ไม่เจ็บอีก ส่วนวันนี้และเวลานี้
ณ. ปัจจุบันนี้ พี่ันัทบอกได้แค่ว่า วันนี้เราอาจจะอ่อนแอ เจ็บปวด
เหนื่อยและล้า และเมื่อเราผ่านมันไปได้ ในวันต่อไปเราจะเข้มแข็งขึ้นกว่านี้
และเมื่อเจอกับเหตุการณ์อะไรที่เหมือนกับครั้งนี้ในวันข้างหน้า
มันจะทำให้เรามองย้อนกลับมาตรงนี้ แล้วเราจะบอกตัวเองได้ว่า
ครั้งก่อนเรายังผ่านมันมาได้เลย
กับครั้งหน้ามันสบายมากเลยที่จะผ่านมันไปได้อีกครั้ง น้องพิว่าจริงมั้ย?
ถ้ามันเหนื่อย ก็นั่งพักนะ แต่อย่าหยุดแค่จุดนั้น หายเหนื่อยเมื่อไหร่
ค่อยเดินใหม่
ไปให้ถึงสิ่งที่เราฝัน และคว้ามันไว้ให้ได้ หนทางมันอาจจะไม่เรียบง่าย
ไปตลอดทาง มันอาจจะมีอุปสรรคมากมาย ที่คอยบั่นทอนจิตใจของเรา
แต่ให้เรามองสิ่งเหล่านั้นเป็นเหมือนบททดสอบ เพราะสิ่งเหล่านั้น
มันจะทำให้เราแกร่งขึ้นทีละนิด ๆ เหมือนกับกรวดก้อนหนึ่ง มันจะต้องเจอกับ
อะไรมากมาย สารพัด ทั้งการเจียรนัย การขัดสี แล้ววิธีการต่าง ๆ จนมัน
กลายเป็นเพชรที่มีราคาแพง ชีวิตคนเรามันก็เป็นแบบนี้แหละนะ
พี่นัทอยู่ตรงนี้ อาจจะทำอะไรไม่ได้มากมายเท่ากับความคิด ถ้าอยู่ด้วยใกล้ๆ
ก็คงจะเข้าไปนั่งใกล้ ๆ และปลอบน้องสาว แต่ถึงจะทำอะไรไม่ได้มากมายน
ตรงจุดนี้ ยังไงก็อยากจะบอกว่ากำลังใจมีให้น้องสาวไม่มีวันหมดนะ
ต้องการมันเมื่อไหร่ ก็มานะ มาตรงจุดนี้ มันจะมีให้น้องพิเสอมและตลอดไป
เข้มแข็งนะจ๊ะ ^-^
น้องพิ เข้าไปฟังเพลงในบล๊อคพี่นัทนะจ๊ะ
ถ้าว่าง เพลงนี้ให้น้องพิ
Post a Comment