おかえりなさい

ขอต้อนรับกลับบ้าน ตอนรับตัวเองกลับสู่อ้อมกอดพี่ Die (เฮ้ย!)



He come back into my heart

เขากลับมาอีกครั้ง...กลับเข้ามาในหัวใจ หลังจากที่หล่นลงไปอยู่ในตับ นี่ถ้านานกว่านี้ได้หล่นลงลำไส้ใหญ่แน่ๆ (=_=) หัวใจนี่เล่นตลกจริงๆ อุตส่าห์จะทำทีเป็นลืมๆผู้ชายคนนี้ไปแล้ว แต่ผลสุดท้าย....ก็นะ พอหันกลับมามองก็รู้สึกเหงาๆกับผู้ชายคนนี้ ไม่รู้เราคิดไปเองมั้ย พอแต่งภาพนี้ออกมามันดูเหงาๆชอบกล เราคงคิดไปเอง >_<

ความรักของเรานี้มันก็คงเหมือนกับการรักข้างเดียว ความรักที่ไม่มีทางเป็นไปได้ ระหว่างกำลังคิดไม่ตกดันไปเจอประโยคนี้เข้า
The remedy of unrequited love is to love more. วิธีรักษาอาการรักข้างเดียว คือการรักให้มากขึ้น (เย้ย~) จะช่วยได้จริงเหรอ ไม่ใช่ยิ่งเป็นหนักเหรอนั่น 5555 ไม่แน่เราว่าอาจจะมีส่วนถูกนะ เพราะถ้าเรารักใครมากๆ มากจนข้ามขีดจำกัดไป รักนั้นมันก็คงจะกลายเป็นรักที่บริสุทธิ์ รักที่มีแต่ความหวังดี และไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน ขอเพียงแค่ได้รักมันก็สุขใจ มันอาจจะเป็นคำตอบของการรักให้มากขึ้นก็ได้ว่าป่ะ เพราะงั้น...มารักคนที่เรารักให้มากขึ้นกันดีกว่า ฮ่าๆ (เอาเข้าไป)

ฝันเถอะ ฝันให้ไกล
ใครจะพูดอะไรช่างเขา
ให้เธอยึดมั่นกับฝันเก่าๆ
แล้วค่อยๆก้าวตามไปให้ทัน
อย่าท้อ...อย่าถอย
เพราะอย่างน้อยเธอยังมีฉัน
ฝันที่ใครๆมองว่าไม่มีวัน
ให้เธอตั้งใจ...สร้างให้มันเป็นจริง

เพราะข้อความนี้ทำให้เรามีกำลังใจมาจนถึงทุกวันนี้ T_T ขอบคุณจริงๆนะ ขอบคุณที่เข้าใจในความเพ้อฝันนี้ของเรา สักวันเราจะทำให้มันเป็นจริงให้ได้ (มันฝันจะเด็ดดอกฟ้า เอา Die มาเชยชม ก๊ากกก)

"ความเชื่อเป็นกุญแจสู่คำอธิษฐานที่ได้รับคำตอบ "ช้าไม่ได้แปลว่าไม่" จงอธิษฐานต่อไป" ประโยคนี้ก็เช่นกันจากพี่นัท เป็นกำลังใจที่สำคัญเลยล่ะ T_T ขอบคุณนะฮับ เหมือนต่อลมหายใจคนหมดหวังไปได้อีกหลายๆเฮือกเลย

ขอให้มีปราฏิหาริย์เกิดขึ้นสักทีเถอะ >_<

จบ entry นี้ด้วยความมึนๆงงๆของตัวเองแล้วกัน

(มองดูนาฬิกามันจะหกโมงเช้าแล้วนี่หว่า เฮ้ย! แล้ววันนี้จะตื่นกี่โมงเนี่ย!!!)