มีเดือนแห่งความรักกันไปแล้ว เดือนนี้ก็ไม่น้อยหน้าไปเหมือนกัน เพราะมีวันสำคัญๆ
เยอะแยะกันเลยทีเดียว เป็นเดือนสุดท้ายของปี และก็เป็นเดือนเกิดของพี่ Die ด้วย
บุคคลที่เป็นแรงบรรดาลใจให้เราในหลายๆเรื่อง..."ขอบคุณจากหัวใจ" พี่ Die คงเกาหัว
ขอบคุณอะไรวะ 55+ ...เอาน่ะ จะ 36 ขวบแล้ว วันนี้ขอนำเสนอ interview พี่ Die
ในหัวข้อ First Time ขอบอกไว้ก่อนว่าการแปลของเราใช่จะดีอะไรมากมาย มันเข้าขั้นแย่
ด้วยซ้ำ แต่เพราะใช้หัวใจแปลล่ะนะ(อ้วก) ถ้าใครอ่านเข้าใจถือว่าเป็นเรื่องแปลกสำหรับเรา
ใครอ่านไม่เข้าใจถือว่าเป็นเรื่องปกติ 555+ เอาล่ะ ไปอ่านกันเถอะ...
เดือนนี้พี่ Die โซโล่เลย~
First Time Interview - Die
Q : อะไรคือความทรงจำแรกของคุณ
Die : เมื่อตอนผมอยู่อนุบาล คุณพ่อคุณแม่ผมต้องออกไปทำงาน ดังนั้นผมต้องออก
จากบ้านคนเดียว และกลับบ้านคนเดียว เป็นความทรงจำที่เหงาและโดดเดี่ยวมาก
เลยครับ
Q: ความทรงจำแรกของคุณคือการไปโรงเรียนครั้งแรกสินะ
Die : ครับและระหว่างทางจากบ้านไป ก็จะมีร้านขายลูกอม แต่ผมจำไม่ได้หรอกว่า
ผมซื้ออะไรไป
Q : แล้วการเรียนรู้ครั้งแรกของคุณล่ะ
Die : Yamaha's Electone ผมจำได้ว่าเมื่อกลับจากโรงเรียนอนุบาลผมจะเล่นมัน
แต่มันก็น่าเบื่อ ผมจะหยุดเล่นมันในทันที ตอนนี้ผมคิดเกี่ยวกับมัน บางทีผมน่าจะเล่น
มันนะ
Q : ความทรงจำครั้งแรกของรักครั้งแรก
Die : อาจจะเป็นตอนอนุบาล และที่นั่นจะมีเด็กผู้หญิงที่มีความสามารถมากกว่าเด็ก
คนอื่นๆ เธอมักจะกากบาทขาของเธอเวลาที่เธอนั่ง และนั่นทำให้คุณครูดุเธอบ่อยๆ
เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักมาก ผมรู้สึกว่านั่นจะเป็นรักแรกของผม ผมค่อนข้างจะ
ขี้อายน่ะครับ ผมไม่สามารถคุยกับเธอได้เลย มันจึงไม่มีอะไรเกิดขึ้น
Q : เดทแรก
Die : เมื่อผมอยู่ประถม เด็กผู้หญิง 2 คนในห้องที่จะไปที่บ้านของผม และถามผมว่า
"ออกมาข้างนอกได้มั้ยแป๊บนึง?" หลังจากนั้นผมก็จะเดินแถวๆบริเวณนั้นกับผู้หญิง
คนนั้น ผมแน่ใจว่าเธอคนนั้นชอบผมล่ะ แต่ผมไม่ได้สนใจเธอ แต่พวกเราก็ยังเดิน
ไปด้วยกัน แล้วบังเอิญว่าพ่อแม่ของผมน่ะอยู่หน้าบ้านพอดี ผมเกลียดที่พวกเขามอง
เห็น มันน่าอายมากเลยล่ะครับ ผมคิดว่านั่นล่ะเป็นครั้งแรกที่ผมได้เดินไปกับผู้หญิง
หลังจากนั้นระดับมัธยมการเดินขึ้นภูเขาไปถึงยอด และก็จะเดินกันไปเป็นคู่ๆกับ
แฟนของคุณจนกว่าจะถึงสถานี ผมคิดว่าผมควรจะทำอย่างงั้นบ้าง แต่ผมก็ได้คำสั่ง
ที่ผิดๆ และในขณะนั้นเวลาก็หมด ผมเดินกลับบ้านกับผู้หญิงที่ผมชอบ และผมก็
กังวลมากๆ มันเป็นเหมือนรักแรกและพรหมลิขิตของผม และเธอก็ไม่ค่อยพูดอะไรมาก
ผมเองก็ไม่ดีด้วยเท่าไร มีช่วงเวลาที่ไม่สบายใจมากมาย ผมก็ไม่รู้ว่าผมจะพูดอะไร
ผมไม่สามารถทำสิ่งต่างๆได้เลย ถึงผมจะพยายามคุยกับเธอเล็กๆน้อยๆ แต่เธอก็จะ
ไม่ตอบอะไรผม หลังจากนั้นมันกลายเป็นเรื่องที่ดูแย่ไปเลย (หัวเราะ)
ในช่วงระหว่างวันหยุดฤดูร้อน เธอเรียกผมและบอกผมว่า "มันจบแล้ว" (ไรฟะ อกหักละ 55)
หลังจากนั้นระหว่างมัธยมปลายปี 3 ที่นั่นก็จะมีผู้หญิงที่ใกล้ชิดผมแต่ว่าไม่ใช่แฟนผมหรอก
เธอพูดว่าผมให้บางอย่างกับเธอในวันเกิดเธอ ผมให้ของขวัญเธอแต่ผมจำไม่ได้หรอกนะว่า
ซื้ออะไรให้ แต่จากนั้นมาผมว่าผมเลือกของขวัญสำหรับผู้หญิงได้ดีเยี่ยมนะ ผมว่าโอเคล่ะ
(หัวเราะ)
Q : ครั้งแรกที่ใครสักคนโกรธคุณ
Die : ครั้งแรกที่ผมโดนคุณครูผู้หญิงตี ตอนผมอยู่ป.4 เธอเป็นคนที่กระตือรือร้น และ
มีชีวิตชีวา ในโรงเรียนของเราถ้าวันไหนฝนตกธงสีเหลืองจะถูกนำขึ้นเพื่อบอกให้
พวกเรารู้ว่าไม่ได้รับอนุญาตให้เล่นบริเวณสนามโรงเรียน แต่ว่าผมอยากจะเล่นฟุตบอลจริงๆ
ดังนั้นเมื่อเราเล่นฟุตบอลกัน เธอโกรธพวกเรามากและตีพวกเรา จนเมื่อใกล้จะถึงผม...
ผมมองเห็นเพื่อนๆที่โดนตีกัน มันเป็นครั้งแรกล่ะที่ผมโดนตีน่ะ มันค่อนข้างเจ็บมากเลยล่ะ
Q : ครั้งแรกที่คุณคิดว่าคุณล้มเหลว
Die : ตอนนั้นผมยังเป็นนักเรียนมัธยมต้น สิ่งไม่ดีที่ผมทำหรือความล้มเหลวของผม
คือการโดดเรียนในชั้นเรียนเคนโด้ เพราะว่าผมไม่อยากจะไปเลยครับ ผมจะสวมใส่แค่ชุด
เคนโด้ ยกเว้น "men" (เม็ง - เกราะที่ป้องกันส่วนหัว) แต่ผมไม่อยากที่จะไปจริงๆ
ผมจึงอ้างว่า...
"ขาผมเจ็บ เพราะน้องชายเตะขาผม ตอนผมสู้กับเขา" มันเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่องจริงๆ
แต่ตอนนี้ผมก็ไม่ชอบ "ผม" ในขณะนั้น มันเป็นเหมือนมากกว่าความพ่ายแพ้
เมื่อผมยังถามตัวเองแบบนั้น ทำไมผมยังทำแบบนั้น... และพ่อแม่บอกผมว่า
ผมควรจะคิดหาเหตุผลที่ไม่ต้องการไป (น่าจะหาเหตุผลที่ดีกว่านี้สินะ =w=)
แต่ผมจะคิดอะไรได้ล่ะ "ขาผมเจ็บเพราะน้องชายเตะผม" มันเป็นเรื่องที่น่าสมเพชนิดๆนะ
(หัวเราะ)
Q : ครั้งแรกที่คุณปิดบังความลับกับครอบครัวของคุณ
Die : อาจจะเป็นตอนที่ผมเป็นขโมยครับ (หัวเราะ) เมื่อตอนเด็กๆ คุณพ่อของผมจะ
เก็บเงินเหรียญ 100 เยนไว้ในขวดโหลกาแฟหรืออะไรสักอย่าง แต่มันจะมีหลุมเพื่อ
ใส่เหรียญ 100 เยน ดังนั้นเมื่อเพื่อนๆของผมมาหลังเลิกเรียน พวกเราจะคิดกันว่าจะ
กินอะไรกันดีนะ แต่ผมไม่มีเงินเลยนี่สิ ดังนั้นผมจะใช้ไม้จิ้มฟันเพื่อพยายามแงะเอา
เหรียญ 100 เยนออกมาจากหลุม ผมคิดว่าพ่อแม่ของผมท่านอาจจะสังเกตเห็น แต่ก็
ไม่ได้พูดอะไร ผมคิดล่ะครับว่ามันเป็นเรื่องไม่ดี ขอโทษครับ...
Q : งาน part-time ครั้งแรกของคุณ
Die : เพื่อนของผมและผมทำงาน part time ที่ "Gyouza no Oushou" ระหว่างวันหยุด
ฤดูใบไม้ผลิหลังจากสำเร็จการศึกษา ช่วงเวลานั้นผมคิดว่าผมอายุ 19 ปี แต่จริงๆผมดู
เหมือนผู้ใหญ่มาก~ (แก่แต่น้อย 55+) ผมจะทอดเกี๊ยวซ่า และทำราเมงด้วยเช่นกัน
แล้วก็ล้างจานด้วยครับ แต่ผมไม่รู้วิธีทำมันจริงๆ เมื่อตอนผมทำเสร็จและยกไปเสิร์ฟ
ลูกค้าจะบ่นว่าเส้นยังต้มไม่ดี ผมถูกบังคับให้ฝึกการทำเกี๊ยวซ่าด้วยเช่นกัน แต่ว่านะ
ผมทำได้ไม่ดีนักหรอก
Q : ครั้งแรกที่คุณได้รับรายได้ คุณใช้มันกับอะไร?
Die : ผมจะได้เงิน 600 เยนต่อชั่วโมง ดังนั้นผมทำงานจนกว่าจะหมดฤดูใบไม้ผลิ
และผมทำเงินได้ประมาณ 70,000 เยน ผมใช้เงินนั้นในการไป Osaka กับเพื่อน
เมื่อตอนผมจะซื้อเสื้อผ้า ผมก็ได้รู้ว่าเงินมันหมดไปแล้ว =_=
Q : ครั้งแรกที่คุณแต่งหน้า
Die : เมื่อตอนผมอยู่มัธยมปลายปี 2 ผมจะได้ขึ้นเวทีเป็นครั้งแรกในงานวัฒนธรรม
ของโรงเรียน ในขณะนั้นวงของรุ่นพี่ก็แสดงกันอยู่ ทั้งหมดจะแต่งหน้ากันและผม
คิดว่าไม่ว่าเมื่อไรที่จะแสดงจะต้องแต่งหน้า หลังจากนั้นสองเดือนวงของผมก็จะมี live
ผมพยายามแต่งหน้าให้ตัวเอง แต่ผมไม่รู้วิธีแต่งเลยนี่สิ ผมนำลิปสติกของ
คุณแม่ และอายแชร์โดว์จากบ้านไป และละเลงทุกอย่างลงไปบนหน้า (หัวเราะ)
Q : ครั้งแรกที่คุณเปลี่ยนสีผม
Die : เมื่อผมอยู่มัธยมปลายปีสาม และผมกำลังจะจบการศึกษา ผมใช้สเปรย์ฉีดไปที่
ผม และเมื่อเป่าผมจนแห้งสีมันจะเปลี่ยน คุณจะไม่เห็นสีผมที่เปลี่ยนได้ในทันทีหรอกนะ
ยิ่งคุณใช้เครื่องเป่าผมสีผมของคุณจะเปลี่ยนอย่างช้าๆ ผมคิดว่ามันไม่ดีเท่าไรถ้าอยู่ๆ
ผมของผมจะกลายเป็นสีทองเลย ดังนั้นผมคิดว่าผมจะค่อยๆเปลี่ยนสีผมทีละนิด
และจะบอกครูประจำชั้นของผมให้ใช้มันด้วย อย่างไรก็ตาม ก่อนวันพิธีจบการศึกษานั้น
คุณครูได้มาบอกกับผมว่าให้ไปทำผมดำซะเพราะว่าผมเป็นตัวแทนของชั้นเรียนที่จะต้อง
รับใบสำเร็จการศึกษา ดังนั้นในวันจบการศึกษาผมจึงใช้สเปรย์ ทำให้ผมกลับเป็นสีดำ
และค่อยไปโรงเรียน
Q : ห้องแบบไหนที่คุณอาศัยอยู่ เมื่อคุณเริ่มต้นการใช้ชีวิตคนเดียว
Die : A 1DK (ห้องที่มี 1 ห้องอาหาร และห้องครัว) ราคา 70,000 เยน ที่นั่นน่ะเกิดไฟ
ไหม้ และตัวของผมเองอาศัยอยู่ที่ชั้น 3 ของอพาร์ตเมนต์ และผมก็สะลึมสะลือเล็กน้อย
และทันใดนั้นผมก็ได้ยินเสียงเตือนภัยดังขึ้น ผมคิดว่านั่นเป็นการล้อเล่น แต่เมื่อผมเปิด
ประตูออกไป ก็มีควันมากมายเลยครับ ดังนั้นผมจึงรีบหนี แต่ว่าไฟลามมาจากชั้น 1
ผมจึงคิดพยายามที่จะดับไฟ แต่เมื่อผมจับอุปกรณ์ดับเพลิงมาจะใช้ ท่อฉีดชี้ลงพื้น
และมันก็พ่นทุกอย่างออกหมด ผมดับไฟไม่ได้เลย (หัวเราะ) ห้องของผมปลอดภัย
แต่ว่าเครื่องซักผ้าของผมน่ะดำหมดเลย เพราะควันไฟ
Q : อาหารครั้งแรกที่คุณทำ
Die : สิ่งแรกที่ผมทำเลยคือไข่เจียว ในคาบคหกรรม นอกจากนี้พวกเรายังมีการเย็บ
ผ้าในคาบคหกรรมด้วย และผมเกลียดจริงๆ เพราะผมถูกบังคับให้ทำในสิ่งที่ผมไม่รู้
วิธีการทำเลย เช่น การสอดด้ายเข้าเข็ม
Q : ครั้งแรกที่คุณคิดอยากฆ่าตัวตาย
Die : ผมไม่เคยมีความคิดนั้นเลยครับ
Q : ครั้งแรกที่คุณมีประสบการณ์กับคนที่เสียชีวิต
Die : น้องชายคนเล็กของผม เมื่อตอนผมอยู่ชั้นประถม ผมเป็นพี่ชายคนโต และน้อง
ชายคนที่สามผมก็เกิด แต่เขาเสียเมื่อตอนเขาเกิดเพราะหัวใจของเขาทำงานไม่ดี
แต่ผมไม่ได้เศร้าอะไร เพราะว่าผมยังไม่เข้าใจอะไรครับ
Q : ครั้งแรกที่คุณได้ต่อสู้
Die : ผมมักจะต่อสู้กับน้องชายของผมเสมอๆ แต่ผมคิดว่า ผมต่อยกับเพื่อเมื่อตอน
ผมอยู่ชั้นประถม แต่หลังจากการต่อสู้ ผมก็จะคุยกับคนที่ผมต่อยไปเสมอ
Q : ครั้งแรกที่คุณดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
Die : การดื่มสุราเป็นอะไรที่ฮิตมากๆในช่วงสมัยเรียนปี 3 ดังนั้นเพื่อนไม่ดีของผม
กับด้วยความอยากรู้ของผมจึงซื้อ "Chuu-hai" จากเครื่องขายหยอดเหรียญ และก็
ไปดื่มกันที่บ้านของใครสักคน เมื่อผมดื่มเข้าไปผมรู้สึกเวียนหัว มึนๆ และผมต้องการที่
จะสัมผัสกับความรู้สึกนั้นอีกครั้ง ดังนั้นผมจึงไปซื้อที่เครื่องอีกครั้ง แต่ผมคิดว่ามัน
คงจะไม่ดีถ้าพ่อกับแม่ผมมาเห็น ผมจึงดื่มมันทั้งหมดจนกระทั่งถึงบ้าน...ผมเมาล่ะ
(Chuu-hai เป็นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของญี่ปุ่นซึ่งมีลักษณะคล้ายโซดาที่ผสมกับ
shochuu เหล้าของญี่ปุ่น)
Q : ครั้งแรกที่คุณสูบบุหรี่
Die : ครั้งแรกที่ทำให้ผมสูบบุหรี่คือเมื่อตอนผมอยู่มัธยมปลายปี 3 เพื่อนของผมแนะ
นำให้ผมสูบ แต่กลิ่นมันแย่มาก ผมสำลักควันทันทีเมื่อผมสูดมันเข้าไป ครั้งแรกที่
ผมสูบบุหรี่ก็ประมาณอายุ 18 ปีครับ
Q : ครั้งแรกที่คุณคิดว่าดีจริงๆที่ได้เกิดมา
Die : ผมคิดอย่างแน่นอนในการดำรงชีวิต เพราะว่าถ้าผมไม่ได้เกิดมา ผมคงไม่ได้
สัมผัสกับประสบการณ์และความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่นี้หรอกครับ
(แปลสุดห่วย by Demonxpd)
(Arena37 No. 213)
เดือนนี้จะทยอยลงเรื่องของพี่ Die entry หน้าจะลงเรื่อง Die in High School
ยังแปลไม่เสร็จดีเท่าไร เพราะขนาดแปลเองอ่านเองยังแทบไม่รู้เรื่อง 55+
to be continue
1 comment:
น้องพิ ชีวิตพี่ดายนี่สมบุกสมบันมากเลยนะ
สุดยอดไปเลยย ขอบใจที่แปลมาให้อ่านจ้าา
Post a Comment