Daisuke ♥ month [part 2]

Die in High School

ผมเริ่มต้นเคนโด้เมื่อตอนมัธยมปลาย หลังจากที่ผมเข้าไปได้ 2 เดือน พวกรุ่นพี่ก็พึ่ง

เสร็จสิ้นจากการแข่งขัน แต่ที่นั่นมีสมาชิกเพียงแค่ 7 คนเท่านั้น มีผู้ชายและผู้หญิงที่

แข็งแรงมาก ที่นั่นมีรูปผู้หญิง แต่ไม่มีอะไรเกี่ยวกับพวกเราเลย (หัวเราะ) การฝึกฝน

ก็แสนจะเบื่อหน่าย การฝึกของพวกเรานั้น เวลา 16:15 ถึง 18:15 และ 2 ชั่วโมง

ในการฝึกอบรม สิ่งที่เหน็ดเหนื่อยที่สุดในการฝึกคือการฝึกโจมตี พวกเราจะโจมตีครู

กันทีละคน มันจะดีหน่อยถ้าครูของพวกเราตอนนั้นอารมณ์ดี แต่ถ้าอารมณ์ไม่ดีล่ะก็

แย่ล่ะ! ครั้งหนึ่งผมเคยล้มลงและหัวฟาดในแค่การตีหนึ่งครั้ง ดังนั้นหลังจากเลิกเรียน

พวกครูเค้าก็มีประชุม ผมมีความสุขมากเลยล่ะในระหว่างวันนั้น


ตลอด 3 ปีที่ผมอยู่ในชมรม สิ่งหนึ่งที่ผมประทับใจก็เมื่อตอนที่พวกเราไปเข้าค่าย

เก็บตัวฝึกซ้อมในช่วงปีแรก โรงเรียนต่างๆก็จะไปรวมตัวกันที่นั่น ในตอนนั้นมีเกมส์

การจับคู่กันและผลักดันกัน และใครที่ชนะคนแรก ก็จะอยู่ที่นั่นจนกว่าจะจบ

ผมน่ะถูกบังคับให้ออกไปเล่นเกมส์ กับผู้หญิงที่เหลือเป็นคนสุดท้าย และผมแพ้!

ผมแพ้!! ผมรู้สึกแย่มากเลย มันเหมือนกับว่า "ผมไม่เรี่ยวแรงและพลังอะไรเลย~"

ผมรู้สึกแย่และเป็นทุกข์มากๆเลยล่ะ (แพ้ผู้หญิง ก็สมควรเศร้าล่ะพี่ Die 55 กอดๆ)

ผมยังถูกบังคับให้ออกไปโชว์ตัวอีก (555+) ถึงตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่ดีล่ะ

ที่ทำอย่างนั้น เพราะว่าผมสามารถที่จะบรรลุในขณะนั้นและรู้วิธีการที่จะให้มันเป็น

อาหารบำรุงร่างกาย ในท้ายที่สุด ผมได้เรียนรู้บางสิ่งในแง่ของการใช้ชีวิต ผมรู้สึก

เหมือนว่าถ้าผมสามารถได้รับพลัง แม้ว่ามันจะยาก แต่มันก็คือสิ่งที่ดีล่ะ

เรื่องราวโรแมนติก (หัวเราะ)

ผมเริ่มเล่นกีต้าร์ในช่วงฤดูใบไม้ผลิมัธยมปีที่สอง ในปีแรกนั้นผมเห็นวงรุ่นพี่เล่นใน

งานเทศกาลโรงเรียน และผมคิดว่าผมอยากจะทำมันบ้าง แต่ในช่วงนั้นมีผู้คนมาก

มายเล่นกีต้าร์กัน ผมจึงเริ่มตีกลองเป็นสิ่งแรก แต่ผมคิดว่าผมจะทำสิ่งที่แตกต่าง

ให้ดีกว่า ผมมีความสามารถที่จะซื้อกีต้าร์อย่างถูกได้ประมาณ 12,000 เยน

หลังจากที่ผมได้จับกีต้าร์ของผมในครั้งแรกนั้น ผมเล่นกีต้าร์ทุกวัน...

แม้หลังจากที่ผมทำกิจกรรมในชมรมของผมเสร็จ ก็ไม่มีวันไหนเลยที่ผมจะไม่

สัมผัสกีต้าร์ ครั้งหนึ่งเมื่อผมเริ่มเล่นกีต้าร์ รุ่นพี่จากชมรมเคนโด้พูดกับผม

"ไปตั้งวงดนตรีเถอะ"

และในปีที่สองของผม ผมก็ได้แสดงในงานเทศกาลโรงเรียน อ่า!...ผมกังวลมากจริงๆ

ผมไม่สามารถจะมองไปข้างหน้าได้เลยนอกจากมือของผมเท่านั้น (หัวเราะ)

ในตอนนั้นเขากำลังทำเสียงเบสอยู่ และนอกเหนือจากงานเทศกาลโรงเรียน

พวกเราจะขอยืมห้องสาธารณะซึ่งตอนนี้ได้ปิดตัวไปแล้ว แต่หลังจากที่นั่นมี live house

พวกเราจะใช้ที่นั่นในการเล่น แต่คุณรู้ใช่ป่ะคนเล่นกลองน่ะน้อย ในระหว่างปีสาม

ช่วงมัธยมผมจึงเล่นกลองในงานเทศกาล ผมไม่แคร์หรอกถ้าผมจะเล่นกลองน่ะ

ผมแค่อยากจะเข้าร่วมเท่านั้นล่ะ แต่เมื่องานจบลง พวกเราก็เริ่มต้นทำความสะอาด

ไฟของโรงยิมถูกเปิดขึ้น และผมก็ออกไปข้างนอกอีกครั้งและเล่นกีต้าร์อย่างแข็งขัน

(หัวเราะ) ขณะนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกได้ว่า "live สนุก"

ผมเป็นคณะกรรมการนักเรียน (ฉันแปลไม่ผิดนะ =_=) แต่พื้นที่รอบๆนั้นก็เปลี่ยน

แปลงไปตามสถานการณ์ จริงๆผมเป็นคณะกรรมการนักเรียนเพื่อความสนุกสนาน

ตั้งแต่นั้นมาที่นั่นก็เป็นเหมือน "สถานที่เที่ยว" ใช้เรียกห้องคณะกรรมการนักเรียน

อย่างนั้นล่ะครับ (หัวเราะ) คณะกรรมการนักเรียนยังมีกลุ่มเชียร์ด้วยนะครับ และพวกเรา

ก็จะไปเชียร์เบสบอลกันด้วยครับ เพื่อนของผมก็มักจะมาด้วยเสมอ แต่ว่าเค้าไม่ใช่

คณะกรรมการอะไรหรอกนะ เพราะว่าเค้าชอบไปเที่ยวที่ห้องคณะกรรมการบ่อยๆล่ะ

เลยโดนบังคับให้ไปด้วย (หัวเราะ)

เคนโด้, ทำวงดนตรี และคณะกรรมการนักเรียน ทำให้ผมมีเสน่ห์ดึงดูด? ไม่ใช่เลย

ครับ ผมยังไม่มีเรื่องโรแมนติกอะไรเลย ผมไม่ใช่คนที่ป็อบปูล่าอะไรครับ เมื่อผม

ออกจากการทำชมรมหรือวงดนตรี ผมก็เป็นแค่นักเรียนธรรมดา ผมแค่นึกฝันถึงสาว

แปลกหน้าที่อยู่ใกล้ (เฮ้ย!)

ถ้าให้พูดถึงชีวิตในมัธยมในหนึ่งคำล่ะก็ "หัวใจ" ! เพราะว่าอัตราส่วนใหญ่ของผม

คือเคนโด้ ผมได้ฝึกจิตใจมาแล้ว อืม~....มันแน่นอนล่ะ "หัวใจ"
(Zappy No. 50)

ปล. งั้นก็เอาหัวใจของคนนี้ไปด้วยเลย~ ให้~ 55

(แปลสุดห่วย by Demonxpd)

to be continue...