2-02-2011

เมื่อไหร่ชีวิตจะเช้า...เมื่อไหร่ค่ำคืนเหน็บหนาว

จะเป็นเพียงแค่ฝัน...ตอนนี้ข้างในจิตใจมันแสนทรมาน

จะผ่านมันไปได้ไหม...ได้แต่เหม่อมองไปสุดตา

รอคอยแค่เพียงลำแสงที่ส่องมาจากฟ้า

สลายทุกความมึดมนให้พ้นเป็นวันใหม่

.....

ยังคงมีจริงใช่ไหม ???

คนนั้นที่ฉันนั้นเฝ้ารอ

ใครสักคนที่เข้าใจ.....

(ครายจะเข้าใจช้านน~ ชั้นยังไม่เข้าใจตัวเองเล้ยย!)

เปิดฉากเดือนนี้มา ก็เพลง "แสงแรก" ของ Bodyslam เลย ^^; ตามเพลงน่ะนะ

ชีวิตไม่เคยเช้าหรอกเพราะนอนเช้า มันตื่นบ่ายและเย็นตามลำดับ ยิ่งวันไหนไม่มี

กิจกรรมที่ต้องทำก็เอาล่ะสิ...ไม่หลับไม่นอน อยากจะนอนได้ปกติเหมือนคนอื่นๆ

เค้านะแต่ไม่ไหว ถ้าไม่ได้ออกกำลังกายก็นอนไม่หลับ ช่วงนี้เริ่มมาออกกำลังกาย

จริงจังเพราะอยากให้เลือดลมมันดีกับเค้าบ้าง จะได้หลับได้ง่ายๆ แต่ดูเหมือนว่ายิ่งออก

มันก็จะยิ่งชิน ตอนนี้ไม่เหนื่อยง่ายเหมือนเก่าล่ะ แต่มันก็ไม่หลับง่ายเหมือนช่วงแรกๆ

ที่ออกกำลังกายด้วยนี่สิ =_= แต่ถ้าได้หลับล่ะก็ หลับยาววววววว~ เชียวล่ะเธอ!

ประหนึ่งว่าชีวิตนี้มันไม่เคยได้หลับได้นอน...




ผมทรงนี้ของพี่ Die สมัย La:Sadie's ทำให้เราล้มเลิกความตั้งใจที่จะตัดผม

(เกี่ยวมั้ย!) จริงๆอยากตัดเพราะเราคิดว่า เราดูแลผมได้ไม่ดีเท่าที่ควร มันแตกปลาย

และหยาบกระด้างเหมือนหน้าเจ้าของ =_= แต่ไม่เอาละ ฉันจะเก็บเธอไว้ เรามาเริ่มต้น

กันใหม่เถอะนะคุณผม ฉันจะดูแลคุณให้ดีกว่านี้ TAT หยุดร่วงได้แล้ว ดูผมพี่ Die เค้าสิ!

อยากแซวพี่ Die จริงๆ นั่งรถเก๋งได้มั้ย ไม่ได้แหง ผมสูงซะเลยหลังคา มอไซด์ก็คงไม่ได้

ลมพัดมาที พี่แกคงหงายหลังตกรถแน่ๆ (กรี๊ด!)



แฟชั่นของพี่ Die สมัยยังละอ่อน...จะเรียกไงดี 55...เสื้อซีทรู แหวกล่องลึกจนเห็นเนินอก

เซะซี่...เกินหน้าเกินตามาก ทำคนอื่นหมองเลยเห็นมั้ยนั่น xD

･:,｡ﾟ･:,｡★ﾟ･:,｡ﾟ･:,｡☆･:,｡ﾟ･:,｡★ﾟ･:,｡ﾟ･:,｡


ช่วงนี้กำลังชอบเพลงของวง ZEROdb ชอบเสียง Hiroki มากๆ เพลงสนุกสดใสมาก

เราชอบมากๆ แต่ยังไม่อยากจะถลำลึก เพราะผิดหวังมากเยอะแยะ T-T

แบบว่าพอเริ่มชอบใครเข้าหน่อย พวกเค้าที่เป็นอินดี้หรืออะไรก็ช่างเถอะมีอันต้องหาย

ไปซะทุกราย มันเกิดอะไรขึ้น! ตั้งแต่ Yukine(xTRiPx) , Nao(phase faith) ,

Iori(spiv state) , Ando(Piecelang) พอชอบใครในวง =_= ทุกคน...หายไปเลยจากวง

อร๊ายย กลับมานะ อย่าทิ้งเค้าสิ

ถ้ามันจะเป็นเรื่องบังเอิญ ช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่โหดร้าย จะพรากทุกสิ่งไปจากเรา

หมดเลยเหรอ! ในที่นี้จะไม่ขอเอ่ยถึงบุคคลที่เสียชีวิตไป...เพราะพวกเค้าไปสบายแล้ว

แต่เสียใจอยู่ข้างในลึกๆนะ ถ้าไปเล่าให้ใครฟังแล้วเค้าัหัวเราะ แต่มันคือตลกร้ายของเรา

เพราะถึงจะหัวเราะกัน แต่เราขำไม่ออก...จะว่าเราคิดมากก็ได้ ก็...มัน เฮ้อ~ T_T

ก็คนมันคิดมากนี่นา...รู้สึกเหมือนถูกทิ้ง...จะกี่ครั้งที่รู้สึกก็เหมือนถูกทิ้งอยู่วันยังค่ำ

...จริงๆนะ แง้ จะร้องไห้ เศร้า

ตอนนี้เริ่มรู้สึกอะไรมันก็มืดๆ หม่นหมอง นี่เรากำลังจะกลับเข้าสู่โลกเดิมๆของตัวเองแล้ว

เหรอเนี่ย ไม่อยากกลับไปมืดมนอีกแล้วอะ แล้วช่วงนี้หื่นขึ้น

เอ้ยย! ผื่นขึ้นเต็มอกเลย =_= มันเครียด~

เลยต้องอ่านการ์ตูน ประทับใจประโยคที่แปลได้ประมาณว่า

"ฉันไม่เคยหยุดรักนายเลย ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม" เพราะไอ้ประโยคนี้ล่ะ

ทำเอาคนช่างเพ้อ(เจ้อ) อย่างเราเก็บไปฝัน 55+ ลองดูสิ ถ้ามีใครมาพูดประโยคนี้

กับคุณบ้าง คนที่ไม่รู้สึกอะไรเลยมันก็คงจะรู้สึกบ้างล่ะนะ






ปล. แล้วถ้าเกิดสิ่งที่เราทำเป็นปกติ มันคือชีวิตประจำวันในแบบของเรา ใครบางคนใน

ครอบครัวเริ่มเห็นว่ามันไม่ปกติ เราจะทำยังไงดีล่ะคราวนี้ สิ่งที่ทำด้วยความสบายใจ

มาโดยตลอด กลับถูกพูดขัดแทบจะตลอดที่ทำมัน แล้วเราจะทำยังไง เราวางตัวไม่ถูก

แล้วนะ เฮ้อ~ อยากจะร้องตะโกนดังๆ ว่าผิดเหรอที่ฉันเป็นอย่างนี้!! T-T ทำไมท่านแม่

ไม่เข้าใจลูกเลย...